ಕವನ

 ಮಳೆ ಮತ್ತು ನಾನು

ಆಫೀಸಿನ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ 

ನೋಡಿದರೆ ಹೊರಗೆ

ಋತುವಿನ ಮೊದಲ ಮಳೆಗೆ

ಕಪ್ಪಡರಿದ ಮೋಡದ 

ಮಿಂಚಿನ ನಡುವೆ

ಸಾಗಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು ಹನಿಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ

ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಓಡಿದ 

ನನ್ನನ್ನು ದಾಟಿ

ಆಟವಾಡಲು ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದು

ತಡೆಯಿತು ನನ್ನ ವಯಸ್ಸು ಹಿರಿತನ 

ಅವನ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದೆಳೆದು

ಮಳೆ ಹಾಗೂ ನಾನು 

ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ

ಒಂದು ರೀತಿಯ 

ಗೋಡೆ ಅಡ್ಡವಾಗಿದೆ

ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಮಳೆಯೂ 

ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ.

ಒಂದೊಂದು ಮಳೆಹನಿ ಬಂದು

ಗಾಜಿನ ಕಿಟಕಿಗೆ ಪಟಪಟನೆ ಬಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು..

ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು

ಬಹುಶಃ ಅದಕ್ಕಾಗಿ 

ಈಗ ನನ್ನ ಕರೆಯುತ್ತಿತ್ತು

ನಾವು ಸಣ್ಣವರಿದ್ದೆವು 

ಮಾತು ದೊಡ್ಡದಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು

ಈಗಿನಂತೆ ಬೇಗ ಮನೆ ಸೇರುವ 

ತುರ್ತು ಯಾರಿಗಿತ್ತು?

 

ಬಾನಂಚಲಿ ಹೊಳೆವ ಮಿಂಚು 

ಕಾಣಲು ಕಣ್ಣು ತವಕಿಸುತಿತ್ತು

ಈಗ ಯಾಕೋ ಭಯ ತರಿಸುತ್ತಿತ್ತು

ಮಳೆಯೆಂದರೆ ಒಂಥರಾ ಹಾಯೆನಿಸುತಿತ್ತು

ಈಗ ಒಮ್ಮೆ ನಿಂತರೆ ಸಾಕೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು

ತುಂಬಿದೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಲಿನ ಕೊಚ್ಚೆ ಕೆಸರು..

ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು..

ದೂರ ಸರಿದು ನಿಲ್ಲುವ ಹಾಗಿದೆ..

ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಮಳೆಯೂ 

ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ

ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸುತಿದ್ದ ನೀರಲ್ಲಿ

ಈಗ ಕ್ರಿಮಿ ಕೀಟಗಳೇ ಕಾಣುತ್ತಿವೆ

ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆಯಾದರೂ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ, 

ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪ್ ಒದ್ದೆಯಾಗುವ 

ಭಯ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ.

ಮಳೆಯೆಂದರೆ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಚಹಾ 

ತಿಂಡಿಯ ಘಮದೊಂದಿಗೆ 

ಉಲ್ಲಾಸ ಉತ್ಸಾಹವಿರುತ್ತಿತ್ತು

ಒಂದಷ್ಟು ನೆನಪುಗಳ ಕೊಟ್ಟು

ಮರಳಿ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು..

ಬೆಳೆಯುತ್ತ  ಹೋದಂತೆ ಆ ಕ್ಷಣಗಳು 

ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಎಲ್ಲೋ 

ಕಳೆದು ಹೋಗಿದೆ

ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಮಳೆಯೂ 

ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ..!!